W latach 40. XX wieku trudniej niż kiedykolwiek było zdobyć dobrej jakości struny. W tamtym czasie były one wykonywane z jelit zwierzęcych (głównie owczych). Poza niespójnością strun wykonanych z materiałów organicznych, ich użycie jako szwów polowych podczas działań wojennych sprawiło, że stały się niezwykle rzadkie. Brak dobrych strun szczególnie dał się we znaki Andrésowi Segovii, hiszpańskiemu wirtuozowi, którego wysiłki, by wynieść gitarę z salonu na scenę koncertową uczyniły z niego międzynarodową sensację.